Landgoed Windesheim

Windesheim is een landgoed van ongeveer 660 hectare gelegen nabij de gelijknamige kern in Overijssel, iets ten zuiden van Zwolle. De geschiedenis van het landgoed dateert terug tot in de veertiende eeuw. Het bijbehorende park werd in 1800 ontworpen door landschapsarchitect Husly. In het hart van de buitenplaats bevinden zich de overblijfselen van Huis Windesheim, een oude haverzate. De historische gebouwen op het terrein, maar ook de monumentale hekwerken, bruggen en de tuinen en tuinornamenten daaromheen zijn als Rijksmonument beschermd.

De nieuwe bruggen zijn ontworpen met een moderne visie en hedendaagse middelen, maar in de geest van het historische landgoed en het bijbehorende park in de Engelse landschapsstijl, zoals ontworpen door Husly. Zijn kenmerkende principes en motieven, in combinatie met de gevonden aantekeningen voor het landgoed en de schets van Chinese bruggetje, dienen als uitgangspunt voor de nieuwe serie slanke toogbruggen.

De bruggen zijn de beoogde sieraden van het landgoed. Het zijn belangrijke herkenningspunten op de wandelroute en maken onderdeel uit van het landschap. Door in vorm mee te buigen met de meanderende padenstructuur, begeleiden de bruggen de zorgvuldig geprogrammeerde wandeling met prachtige vergezichten over het water. De ruïnebrug is een uitzondering: deze brugstructuur vormt een uitkijkplatform boven de gracht, die uitzicht biedt op de restanten van het historische landhuis.

Alle bruggen, op de kleinste na, hebben een geïntegreerd bankje als rustpunt op de route. In de enscenering van de het landschap spelen de bruggen als uitzichtpunten een strategische rol in het richtten van de blik van de wandelaar. Door de asymmetrische plaatsing van de bankjes op een aantal bruggen, kan het uitzicht van de toeschouwer tactisch bepaald worden door de oriëntatie van het rustpunt. Hierdoor worden de mooiste plekken van het landgoed in het bijzonder uitgelicht en worden iedere keer opnieuw verrassende perspectieven getoond.

Door het gebruik van Cortenstaal verdwijnen en verschijnen de bruggen in het landschap. Enerzijds gaat de bruine roestkleur van het materiaal goed op in het boslandschap, anderzijds is het vrij hard en scherp materiaal dat een verrassend contrast biedt met de omgeving. De afwerking van de bovenkant van de leuningen met wit composiet versterkt dat contrast en accentueert de bruggen van afstand tussen de bomen. Onder de bruggen zijn geen steunpunten aangebracht, waardoor het onder doorgaande water onverstoord doorstroomt en de zichtlijnen intact blijven. De toog van de bruggen zorgt er hierdoor voor dat gebruikers tijdens de route even loskomen van het landschap. De brugdekken zijn voorzien van een geperforeerd patroon dat is gebaseerd op een brug opgebouwd uit houten latten. De gleuven in het dek bieden een kleine doorkijk naar het water en benadrukken de naadloze inpassing van de nieuwe verbindingen in het natuurgebied.